Η Πολύμνια, στην Ελληνική μυθολογία, ήταν η Μούσα των ιερών ύμνων, της ευγλωττίας, της σοβαρής και θρησκευτικής ποίησης.Ήταν η Μούσα των ύμνων ή των ασμάτων που ψάλλονται προς τιμή των θεών και των ηρώων.
Ταυτίζονταν με τη Μνημοσύνη, διότι στα αγάλματα παρουσιάζεται σε στάση διαλογισμού και ανάμνησης.
Στη ρωμαϊκή εποχή θεωρήθηκε προστάτιδα της μιμικής τέχνης. η μούσα της ιερής ποίησης.
Η αρχαιότερη παράδοση τη θέλει προστάτρια των ύμνων από το συνθετικό πολύ + ύμνος επειδή υμνεί πολλούς ανθρώπους. Κατά τη νεότερη όμως παράδοση, η οποία ετυμολογεί το όνομά της από το πολύ + μνεία, βοηθά στην εύκολη μάθηση και την απομνημόνευση ή από το πολλών και μνήμη, επειδή μνημονεύει πολλούς στην ιστορία.Έτσι, η Πολύμνια συγχέεται σχεδόν με τη Μνημοσύνη και τα αγάλματά της που σώθηκαν μέχρι σήμερα επιβεβαιώνουν την ερμηνεία αυτή.
Σε αυτά παριστάνεται πάντοτε σαν να κατέχεται από κάποια βαθιά σκέψη και ανάμνηση.
Είναι μία πολύ σοβαρή γυναίκα, συλλογισμένη και στοχαστική.
Συχνά κρατά το δάχτυλό της μπροστά στα χείλη και αυτό αυξάνει τη σιωπηλή έκφραση της μορφής της. Μια τρίτη ιδιότητα, αυτή της προστάτιδας της μιμικής τέχνης, της δόθηκε κατά τους τελευταίους αιώνες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας:Επίσης, η Πολύμνια είναι μερικές φορές γνωστή και ως η Μούσα της γεωμετρίας, της γεωργίας και της γραμματικής.
Συνήθως απεικονίζεται φορώντας μακρύ μανδύα και πέπλο, στοχαστική και έχοντας εναποθέσει τον αγκώνα της σε ένα μαξιλάρι. Φέρνει αθάνατη φήμη στους συγγραφείς,
Τη ζωγράφιζαν να κοιτά προς τον Ουρανό με στεφάνι από δάφνη και μαργαριτάρια στο κεφάλι, λευκό φόρεμα, με τη λύρα στα χέρια της και την επιγραφή “Πολυμνίς Μύθους”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου